Heinrich Wladimir Albrecht Ernst (Mecklenburg-Schwerin) von Mecklenburg-Schwerin (1876 - 1934)

Prince Hendrik of The Netherlands, Duke of Mecklenburg-Schwerin

Duke Henry of Mecklenburg-Schwerin (Heinrich Wladimir Albrecht Ernst; 19 April 1876 – 3 July 1934), later Prince Henry of the Netherlands, was prince consort of the Netherlands as the husband of Queen Wilhelmina of the Netherlands. In the Netherlands, his name was rendered into Hendrik. He was the longest serving consort of the Netherlands.

Prince consort of the Netherlands

• His Highness Duke Henry of Mecklenburg-Schwerin (1876–1901)
• His Royal Highness Prince Henry of the Netherlands, Duke of Mecklenburg-Schwerin, etc. (6 February 1901–1934)
• His Royal Highness The Prince of the Netherlands (7 February 1901–1934)

• When Hendrik was seven years old, his father died, Hendrik attended school in Dresden and after graduating from the University he made a trip to Greece, British India and Ceylon. In his subsequent military career he obtained the rank of first lieutenant in the guard battalion hunters in Potsdam.

• Hendrik and Wilhelmina were related. Tsaar Paul I and his wife Maria Feodorovna were their common great grandparents. The couple engaged on 16 October 1900. The wedding preparations were overshadowed by the deaths on January 5, 1901 of Wilhelmina 's uncle Duke Charles Alexander of Saxen-Weimar-Eisenach and January 22 of Queen Victoria. On the wedding day, February 7, several attendees could therefore not be present. Hendrik on his wedding day, received the title Prince of the Netherlands, with the title Royal Highness, but not the by the Mecklenburgers demanded title, Prins van Oranje. His birthname Heinrich was on his wedding officially dutchified to Hendrik. Wilhelmina considered the House of Oranje - Nassau higher then the house Mecklenburg, therefore she by Royal Decree, declared that her descendants would carry the title of Prins(es) van Oranje-Nassau, always before that of Duke ( in ) of Mecklenburg.

• He was appointed in 1901 to Rear - Admiral and Major General à la suite, in 1904 to vice admiral and lieutenant generaal. He admittedly had a seat on the Council of State, but by his wife kept him outside all political matters.This insignificant position he deeply regretted ( " it's not nice when you are always there just for bacon and beans " = Dutch saying ,meaning he didn't like having these so called functions, but these were just some titles, he just was present, but had no influence at all ) .
• Grand Cross of the Order of the Tower and Sword
• Knight of the Order of the Golden Fleece of Austria

• Hendrik Wladimir Albrecht Ernst(Schwerin, born 19 april 1876 and died in Den Haag, 3 juli 1934), Prins der Nederlanden, Hertog van Mecklenburg, geboren als Heinrich Wladimir Albrecht Ernst Herzog zu Mecklenburg, was de echtgenoot van koningin Wilhelmina der Nederlanden.

• Hendrik was het vierde kind en de derde zoon van groothertog Friedrich Franz II Mecklenburg-Schwerin en diens derde echtgenote prinses Marie Schwarzburg-Rudolstadt. Hij had een oudere zus, Elisabeth (1869-1955), die was getrouwd met groothertog Frederik August II van Oldenburg en twee oudere broers, Frederik Willem (1871-1897, verdronken) en de politicus Adolf Frederik (1873-1969). Hij had ook oudere halfzusters en vijf oudere halfbroers (twee overleden voor zijn geboorte), onder wie groothertog Frederik Frans III van Mecklenburg-Schwerin (1851-1897) en de hertog-regent Johan Albrecht (1857-1920).

• Toen Hendrik zeven jaar oud was, overleed zijn vader. Hij bezocht het gymnasium in Dresden en maakte na het behalen van het schooldiploma een reis naar Griekenland, Brits-Indië en Ceylon. In zijn daaropvolgende militaire carrière verkreeg hij de rang van eerste luitenant bij het gardebataljon jagers in Potsdam.

• Hendrik en Wilhelmina waren familie van elkaar. Tsaar Paul I en diens vrouw Maria Fjodorovna waren hun gemeenschappelijke overgrootouders. Het paar verloofde zich op 16 oktober 1900. De voorbereidingen voor het huwelijk werden overschaduwd door de dood op 5 januari 1901 van Wilhelmina's oom groothertog Karel Alexander van Saksen-Weimar -Eisenach en op 22 januari van de Britse koningin Victoria. Op de huwelijksdag, 7 februari, konden daardoor verscheidene genodigden niet aanwezig zijn.

• Hendrik ontving op zijn trouwdag de titel Prins der Nederlanden met het predicaat Koninklijke Hoogheid, maar niet de door de Mecklenburgers geëiste titel Prins van Oranje. Zijn voornaam en roepnaam Heinrich werd op zijn huwelijksdag officieel vernederlandst naar Hendrik. Omdat Wilhelmina het huis Oranje-Nassau hoger achtte dan het huis Mecklenburg, bepaalde zij bij Koninklijk Besluit dat haar nazaten de titel Prins(es) van Oranje-Nassau zouden voeren vóór die van Hertog(in) van Mecklenburg.

• Het huwelijk tussen de goedmoedige landedelman Hendrik met zijn boertige humor en de strenge en plichtsgetrouwe Wilhelmina was als slecht te kenschetsen. Het echtpaar groeide uit elkaar. Wilhelmina had een hoge plicht opvatting waarvoor bij haar achterneef geen ruimte was. Een ander groot probleem was zijn voortdurende geldgebrek, hoewel hij tijdens zijn gehele huwelijk jaarlijks van zijn echtgenote een bedrag kreeg van 100.000 gulden. Hendrik kreeg geen toelage uit de Nederlandse staatskas. Zijn hobby's kostten veel geld en er werd van hem verwacht dat hij als eerste geld gaf aan nieuw opgezette goede doelen. Ook voorzag hij zijn armlastige familie in Duitsland van geld. Zijn financiële toestand verslechterde toen na de Novemberrevolutie in 1918 zijn groothertogelijke toelage wegviel van omgerekend ongeveer 27.000 gulden op jaarbasis. Het onderhoud op zijn landgoed Dobbin drukte sindsdien zwaar op zijn uitgavenpatroon. Tevens ging er geld op aan maîtresses die hem buitenechtelijke kinderen hadden gebaard. Ook de schandalen waarin Hendrik verwikkeld raakte, mede door pogingen geldbronnen aan te boren, maakten het huwelijk er niet beter op. Pas na zijn dood zou Wilhelmina Hendrik beter leren begrijpen en begon zij zijn karakter zelfs te idealiseren.

• Hendrik bekleedde diverse erefuncties in het leger. Hij werd in 1901 tot schout-bij-nacht en generaal-majoor à la suite benoemd, in 1904 tot viceadmiraal en luitenant-generaal. Hij had weliswaar zitting in de Raad van State, maar werd door zijn gemalin buiten alle politieke aangelegenheden gehouden. Deze onbeduidende positie betreurde hij ten zeerste ("het is niet aardig meer als je altijd maar voor spek en bonen erbij bent").

• Hij maakte zich bij zijn personeel zeer geliefd, maar bleef voor het volk lange tijd een vreemde. In de beginjaren van zijn huwelijk besteedde hij vooral aandacht aan de jacht en de verbetering van de wildstand op de Veluwe. Ook toonde hij belangstelling voor bosbouw en het dresseren van paarden. Het jagen op vooral korhoenders en wilde zwijnen werd hem niet door iedereen in dank afgenomen, zijn bijnaam luidde Zwijnen Heintje. Zijn imago verbeterde toen hij in februari 1907 de reddingswerkers bezocht die een dag eerder geholpen hadden bij het redden van passagiers van de SS Berlin, die bij Hoek van Holland gezonken was. Lezen deed hij niet, evenmin hield hij zich bezig met het voeren van erudiete conversaties. In zijn vrije tijd speelde hij vaak het kaartspel patience of legde een puzzel.

• Prins Hendrik had grote belangstelling voor het sociale en economische leven in Nederland. Hij zorgde voor de fusie van de twee toenmalige Scouting Organisaties, De Nederlandsche Padvinders Organisatie en De Nederlandsche Padvinders Bond, en werd vervolgens Koninklijke Commissaris van de vereniging. De Nederlandsche Padvinders. Verder was hij voorzitter van het Nederlands Rode Kruis en vervulde hij andere maatschappelijke functies. In 1928 opende hij de Olympische Spelen in Amsterdam.

• Hendrik hield er een vrij frivole levensstijl op na. Bekend is in dit verband de anekdote van de prins die, na de erepromotie van zijn dochter Juliana een gesprekje voerde met haar erepromotor, de historicus Johan Huizinga. Huizinga zei tegen de prins: "Uw dochter is erg intelligent en kan goed overweg met haar vrouwelijke jaargenoten", waarop Hendrik met zijn sterk Duits accent geantwoord zou hebben: "Dat van die intelligenz heeft ze van haar moeder, dat van die maisjes van mai".

• Door François van 't Sant, een vertrouweling van Wilhelmina, zouden diverse gevallen zijn geregeld waarin Hendrik min of meer werd gechanteerd. In Huize Windekind, de woning van Van 't Sant, arrangeerde hij voor Hendrik ontmoetingen met prostituees, zodat hij enig overzicht hield over zijn seksuele escapades.

• Naast zijn liefde voor jagen, was de prins gek op het water. Deze liefde kwam op iets latere leeftijd tot bloei, mede door het feit dat hij toen door Wilhelmina minder graag gezien was aan het hof. In 1913 liet Hendrik op een scheepswerf in Muiden de salonboot Odin bouwen. Een jacht van bijna twintig meter lang, waarmee hij regelmatig in het gezelschap van vrienden en vriendinnen uitstapjes maakte. Prins Hendrik droeg vele Nederlandse en vreemde onderscheidingen.

• De laatste jaren van zijn leven ging zijn gezondheid snel achteruit. Zijn reuma verhevigde, hij werd alsmaar dikker en in 1929 kreeg hij zijn eerste hartinfarct. De tweede volgde op 28 juni 1934. Op 3 juli 1934 om half twee 's middags stierf hij op 58-jarige leeftijd in zijn kantoor aan een hartstilstand. Wilhelmina en Juliana waren daar niet bij.

• Naar eigen wens werd Hendrik op 11 juli 1934 in het wit bijgezet in de Grafkelder van Oranje-Nassau in de Nieuwe Kerk te Delft. Bij zijn dood bleek hij schulden te hebben nagelaten. Enkele weken na zijn bijzetting verscheen een advertentie in de dagbladen waarin Juliana aangaf af te zien van de erfenis van haar vader.

• Tijdens zijn huwelijk heeft Hendrik buitenechtelijke kinderen verwekt. In 1979 kwam voor het eerst in de publiciteit dat Hendrik bij Mien Wenneker een zoon had verwekt die op 22 juli 1918 te Den Haag was geboren. Het bestaan van deze halfbroer van koningin Juliana werd door Loe de Jong gemeld in deel negen van zijn Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog, doch een naam werd niet genoemd. In hetzelfde jaar werd bekend dat het ging om Pim Lier. De onechte zoon was in 1919 tegen betaling van een maandelijkse toelage erkend door de luitenant Jan Derk Lier, toen deze de moeder huwde. Door toedoen van Van 't Sant zou de toelage zijn teruggeschroefd.

• In september 1992 deelde Edith Schaap-Abbo, een zus van Pim Lier, mee dat ook zij door Hendrik verwekt zou zijn. Onomstotelijk bewijs had zij niet. Dat daarnaast Hendrik ook de biologische vader zou zijn van de vier andere kinderen van Mien Wenneker, is nooit komen vast te staan.

• Na zijn dood betaalde Wilhelmina voor zijn buitenechtelijke escapades financiële vergoedingen, aan Julia Cervey in Genève maandelijks tweehonderd gulden, aan Mien Lier-Wenneker in Den Haag vijfhonderd gulden en aan Wilhelmine Steiner in Zürich eenzelfde bedrag

Sources

1. ↑ Entered by Janice Hardin, Feb 27, 2012

• Fasseur, Cees (2009, derde druk) Wilhelmina. Krijgshaftig in een vormeloze jas, p. 81 (e-book) Amsterdam: Uitgeverij Balans
• Fasseur, Cees; Wilhelmina. De jonge koningin, Amsterdam: Uitgeverij *Balans, p. 251 (2009, e-book, naar vijfde druk uit 2001).
• Fasseur, Cees; (2008, e-book, naar tweede editie) 'Juliana & Bernhard. Het *verhaal van een huwelijk. De jaren 1936-1956', p. 10
• Over hem wordt gezegd dat hij bij zijn huwelijk in 1901 zijn maîtresse uit Duitsland meenam naar Nederland.
• Berkel, K. van; Wilhelmina en de transformatie van het Nederlandse koningschap, Ons Erfdeel, 2002
• Journalist Hendrik Jan Korterink beschrijft in het boek De zwarte schapen van Oranje de buitenechtelijke verhoudingen en kinderen van prins Hendrik.
• Het buitenechtelijk kind van das Gepäck prins Hendrik, Trouw, 26 augustus 2011
• Wikidata: Item Q503991, nl:Wikipedia