Luigi Napoléon (Buonaparte) Bonaparte (1778-1846)

Luigi Napoléon (Lodewijk) "Lodewijk Koning van Holland, de lamme, de goede" Bonaparte formerly Buonaparte

Born 2 Sep 1778 in Ajaccio, Corse, France

Ancestors

Son of Carlo Maria Buonaparte and Maria Letizia (Ramolino) Bonaparte

Brother of Napoleone Buonaparte, Maria Anna Buonaparte, Joseph Napoléon (Buonaparte) Bonaparte, Napoleone Bonaparte, Unnamed Infant Buonaparte, Maria Anna Buonaparte, Luciano Bonaparte, Maria-Anna (Buonaparte) Baciocchi, Maria Paoletta (Bonaparte) Borghese, Maria-Annunziata Carolina (Bonaparte) Murat and Girolamo Buonaparte

Husband of Hortense Eugénie Cécile (de Beauharnais) Bonaparte — married 4 Jan 1802 [location unknown]

Descendants

Father of Napoléon Louis Bonaparte, Charles Louis Napoléon Bonaparte and François Louis Gaspard de Castelvecchio

Died 25 Jul 1846 at age 67 in Livorno, Granducato Toscana

Problems/Questions Profile managers: European Aristocrats Project WikiTree

[send private message] and Bea Wijma

[send private message]

Profile last modified 25 May 2022 | Created 31 Oct 2014

This page has been accessed 3,284 times.

Lodewijk (Buonaparte) Bonaparte was a member of aristocracy in Europe.
Join: European Royals and Aristocrats Project
Discuss: euroaristo

Biography

Koning Lodewijk Bonaparte

Dutch Biography

Lodewijk Napoleon Bonaparte (Ajaccio, 2 september 1778 – Livorno, 25 juli 1846), bijgenaamd de Lamme Koning en Lodewijk de Goede, was de jongere broer van keizer Napoleon I en de vader van de latere Franse keizer Napoleon III. In 1806 werd hij op last van zijn broer Napoleon koning van Holland. Hij ging een eigen koers varen en kwam zelfs op voor de belangen van het Koninkrijk Holland. Dat leidde tot een conflict met zijn broer. Als gevolg moest hij in 1810 aftreden, waarop het Koninkrijk Holland in zijn geheel werd geannexeerd door Frankrijk.

De koning van Holland maakte zich snel geliefd onder het volk door zijn betrokken optreden bij rampen, waarin hij werd nagevolgd door alle Nederlandse staatshoofden die na hem kwamen.

Lodewijk (Italiaans: Luigi; Frans: Louis) werd in 1778 geboren als zoon van Carlo Maria Buonaparte en Maria Laetitia Ramolino. Hij had drie oudere broers, Jozef, Napoleon en Lucien, een oudere zuster, Elisa, twee jongere zusters, Pauline en Carolina, en een jongere broer, Jérôme.

Na de dood van zijn vader in 1785 werd hij opgevoed door zijn oudere broer Napoleon.Hij kwam in 1791 naar het vasteland van Frankrijk, waar hij Frans leerde; zijn moedertaal was Italiaans. Onder zijn broer streed hij in diens Italiaanse veldtocht en in Egypte. Hierop werd hij bevorderd tot kolonel. Bij Napoleons keizerskroning in 1804 werd hij brigadegeneraal, Maarschalk van Frankrijk en keizerlijk prins.

Napoleon arrangeerde in 1802 een huwelijk tussen zijn broer Lodewijk en zijn stiefdochter Hortense de Beauharnais, dochter van zijn gemalin Joséphine de Beauharnais. Beide echtgenoten ervoeren het huwelijk als zeer ongelukkig. Hortense hield het niet lang uit bij haar man in Holland en vertrok weer naar Frankrijk, waarna het echtpaar gescheiden leefde. Niettemin kregen ze drie zoons.

Napoleon besloot in 1806 een eind te maken aan het Bataafs Gemenebest, omdat hij een sterk gezag wenste in de strategisch gelegen Nederlanden. Hij plaatste daarom zijn jongere broer Lodewijk Napoleon op de troon: door een familielid tot vorst te benoemen kon Napoleon toch invloed uitoefenen. Door het overlijden van stadhouder Willem V op 9 april 1806 stond Napoleon niemand meer in de weg. De zoon van Willem V, erfprins Willem Frederik had, in tegenstelling tot zijn vader, afstand gedaan van zijn rechten in de Nederlanden in ruil voor het vorstendom Fulda. Na een georkestreerd, maar formeel verzoek uit Nederland op 5 juni 1806, werd Lodewijk Napoleon koning van Holland.Lodewijk Napoleon maakte echter bezwaar tegen de plannen van zijn broer. Omdat hij al jaren kwakkelde met zijn gezondheid ,reuma dwong hem regelmatig kuuroorden op te zoeken ,was hij niet van plan naar Nederland af te reizen.Ook beviel het hem niet dat zijn broer hem als een ondergeschikte behandelde, die zonder inspraak de keizerlijke orders moest uitvoeren. Napoleon was echter onverbiddelijk, en uiteindelijk schikte Lodewijk zich in zijn lot.

Om de Nederlandse patriciërs aan zijn troon te binden stelde de nieuwe koning op 12 december 1806 een ridderorde, de "Orde van de Unie" in. Nederland kende geen ridderorden maar de orde werd een onverwacht succes.Lodewijk nam zijn taak zo serieus, dat hij taallessen nam bij de hoogleraar David Jacob van Lennep en bij de schrijver en hofdichter Willem Bilderdijk om het Nederlands onder de knie te krijgen.Maar zoals voor alle Franstaligen ging hem de Nederlandse accentuering niet gemakkelijk af. Zo zou hij zichzelf bij een toespraak in Amsterdam konijn van Olland genoemd hebben.[3] De historiciteit van deze gebeurtenis staat echter niet vast. Ook Deventer, dat hij op 4 mei 1809 bezocht, beweert dat de koning daar zichzelf konijn genoemd zou hebben. Daarnaast had Lodewijk het Nederlands verheven tot de officiële taal in het bestuur,en hoewel dit besluit vooral was bedoeld om Franse spionnen te dwarsbomen, kreeg hij met zijn taalinteresse wel enige sympathie bij het Nederlandse volk, weliswaar vermengd met meewarigheid.

Rode draad tijdens Lodewijks bewind was het scheppen van nationale eenheid in een land waar het gewestelijk besef diep was geworteld. De koning verstevigde de greep van de centrale overheid op het lokale bestuur. In de ogen van Lodewijk moest het versplinterde Nederland een organische eenheid worden. Steden en gewesten voerden grotendeels een eigen beleid en trokken zich weinig aan van besluiten die in het verre Den Haag werden genomen.

Lodewijk verdeelde het land in tien departementen en stelde aan het hoofd van elk een landdrost, die naar voorbeeld van de Franse prefect op lokaal niveau het regeringsbeleid in het oog hield. Burgemeesters in de grote steden werden voortaan benoemd door de vorst.De koning kreeg van zijn broer, keizer Napoleon, de opdracht om in Nederland de Franse Code civil, het burgerlijk wetboek, in te voeren. Maar dat deed hij niet. Er kwam in 1809 een Wetboek Napoleon, ingerigt voor het Koningrijk Holland, dat weliswaar geïnspireerd was door het Franse voorbeeld, maar veel eigen vaderlandse wetgeving kende.Daarmee toonde Lodewijk Napoleon baas in eigen huis te willen zijn. Hij werd hierin van harte gesteund door de vaderlandse juristen.In 1809 verscheen ook nog het Wetboek van Koophandel, dat eveneens een eigen vaderlands wetboek was.Het sluitstuk vormde het Wetboek op de Regterlijke Instellingen en Regtspleging van 1809, waarin de rechterlijke organisatie en het procesrecht werden geregeld. De invoering van dit knappe stuk codificatie werd verhinderd door de inlijving bij Frankrijk in 1810. Toen werd de Franse wetgeving ingevoerd.

Religieuze minderheden kregen meer rechten. Joden en katholieken hadden tijdens de Bataafse Revolutie weliswaar dezelfde burgerrechten verkregen als hun protestantse volksgenoten, maar in de praktijk was de discriminatie allerminst verdwenen. Lodewijk verklaarde daarom in 1808 alle religies wettelijk gelijk, nam doelbewust Joden op in zijn ambtenaren apparaat en maakte zich kwaad om de achterstelling van katholieken, die nog altijd missen vierden in schuurkerken. Als compensatie gaf Lodewijk Napoleon met name in Brabant geld aan de hervormden om er zoge naamde Lodewijkskerkjes mee te bouwen. Door tussenkomst van de koning kregen de katholieken vaak hun kerkgebouw terug. Het was keizer Napoleon die in 1810 de St.Jan aan de katholieken terug gaf. Hij benoemde hier tevens de bisschop bij. In Breda bleef de OLV kerk in handen van de hervormden.

Verzet tegen de koninklijke inmenging in de eeuwenoude usances bleef uit. Lodewijk was verstandig genoeg om de lokale machtsbonzen,zowel de adel op het platteland als de stedelijke regentenklasse,in het zadel te houden, als ze maar beloofden zijn beleid uit te voeren.Daarnaast hoopten bestuurders dat een sterk centraal gezag het verval van de eens zo machtige Republiek kon keren.Weliswaar waren ze gebonden aan de stortvloed van ordonnanties die hen vanuit Den Haag overspoelde, maar Lodewijk was tenminste een man die knopen doorhakte. Ook beseften ze dat Lodewijk onherroepelijk van de troon zou worden gestoten als zijn hervormingen faalden: ontevreden over zijn broer zou Napoleon het land meteen inlijven, zodat ook Nederland aan de dienstplicht moest geloven en elke cent uit de vrijwel lege schatkist moest omdraaien.Het propagandaoffensief en zijn doortastende optreden hadden groot succes, want tijdens een reis door Noord-Holland vergaf de bevolking van Edam hem zijn Franse afkomst. Toen hij opmerkte te hopen dat de Hollanders eens zouden vergeten dat hij niet in hun land geboren was, zei een oude man: "Dat hebben we sinds Leiden al vergeten."

In november 1809 vertrok Lodewijk op last van zijn broer naar Parijs, Krayenhoff de opdracht gevend Amsterdam te verdedigen. Na maandenlang geruzie met Napoleon moest hij op 16 maart een traktaat ondertekenen dat het Koninkrijk Holland bezuiden de rivieren inlijfde bij Frankrijk, en een blokkade van Engeland accepteren. Teleurgesteld keerde Lodewijk begin april 1810 terug naar Amsterdam, maar wel met een tweede kans. Ondertussen hadden Franse ‘waarnemingstroepen’ onder Oudinot niet alleen de kuststreek tussen de Maas en de Schelde (met de opdracht smokkel tegen te gaan) bezet, maar trokken via Utrecht naar Muiden en Weesp. Half mei verslechterde de zaak door een incident in Amsterdam. Napoleon eiste daarop dat de troepen feestelijk de stad zouden worden binnengehaald, maar Lodewijk weigerde daaraan te voldoen. Hij zond Valckenaer en Röell naar Parijs om te onderhandelen. Lodewijk suggereerde Amsterdam te verdedigen, maar Dumonceau en De Winter waren tegen dat plan. Toen begreep hij dat zijn zaak verloren was, en trad op 1 juli af ten gunste van zijn zoontje Napoleon Lodewijk (met een aantal ministers als regent, want Hortense was opnieuw Amsterdam ontvlucht).[7] In de nacht van 2/3 juli vertrok Lodewijk uit Haarlem en vestigde zich in het Oostenrijkse Graz. Het koninkrijk Holland werd op 9 juli 1810 per decreet (van Rambouillet) ingelijfd bij het Franse keizerrijk.

Paviljoen Welgelegen in Haarlem, tegenwoordig het provinciehuis van Noord-Holland, was de favoriete residentie van Lodewijk Napoleon. Aan de gevel bevindt zich een plaquette met een citaat uit de afscheids -proclamatie van Lodewijk Napoleon: Hollanders, Nimmer zal ik een goed en deugdzaam Volk vergeten, zooals gy zyt: Myne laatste gedachte, zoowel als myne laatste zugt, zullen voor uw geluk zyn.

Lodewijk, die al jaren gescheiden leefde van zijn vrouw, kon pas na haar dood in 1837 hertrouwen. In 1838 huwde hij ,op 60-jarige leeftijd,de 16-jarige markiezin Julia Livia di Strozzi, die werd beschouwd als de mooiste vrouw van Italië. Hij stierf op 67-jarige leeftijd in Livorno en werd begraven in de kerk van Saint-Leu-la-Forêt in de crypte waar ook zijn zoons Napoleon Karel en Napoleon Lodewijk begraven zijn onder zijn monument van de beeldhouwer Louis Petitot.

Buried at St.-Leu-la-Fôret

Sources

gw.geneanet.org/frebault?lang=fr&p=louis&n=bonaparte
https://en.wikipedia.org/wiki/Louis_Bonaparte
http://www.historien.nl/lodewijk-napoleon-bonaparte/

Find a Grave, database and images (https://www.findagrave.com/memorial/22956/louis-napoleon-bonaparte : accessed 25 May 2022), memorial page for Louis Napoleon Bonaparte (2 Sep 1779–25 Jul 1846), Find A Grave: Memorial #22956, citing Saint-Leu-La-Foret, Saint-Leu-la-Foret, Departement du Val-d'Oise, Île-de-France, France ; Maintained by Find a Grave .

Luigi Napoléon (Buonaparte) Bonaparte (1778 - 1846)

Biography

Dutch Biography

Sources