Willem (Oranje-Nassau) van Oranje-Nassau (1626 - 1650)

Born 27 May 1626 in Den Haag, Zuid-Holland, Nederland

Ancestors

Husband of Mary Henrietta Stuart — married 2 May 1641 in Royal Chapel of the Palace of Whitehall, Middlesex, England

Died 6 Nov 1650 at age 24 in Den Haag, Zuid-Holland, Nederland

Problems/Questions Profile managers: European Aristocrats Project WikiTree [send private message] and Alycia Keating [send private message]

Willem II (Oranje-Nassau) van Oranje-Nassau was a member of aristocracy in Europe. Join: European Royals and Aristocrats Project Discuss: euroaristo

Prins Willem van Oranje

Biography

He was born on 27 May 1626 in Den Haag, Zuid-Holland, Nederland and was the son of Frederik Hendrik (Oranje-Nassau) van Oranje-Nassau and Amalia Solms-Braunfels

Willem II was Prins van Oranje (formerly Oranje-Nassau).

He married Mary Henrietta Stuart on 02 May 1641 at the Royal Chapel of the Palace of Whitehall in London, England.

Marriage of Willem @14yrs & Maria @9yrs of age

Willem was intelligent, impetuous, prone to depression, and a very chivalrous gentleman. He enjoyed hunting and sports, especially tennis. He was well read in history and a very good mathematician. He loved the theatre (and French actresses) and often danced in court pageants. At the age of sixteen he had already taken the field of battle and aspired to a military reputation equal to that of his father. He could speak five or six languages fluently- there is some dispute on whether he spoke as well as understood English. He was a stylish dresser and a very attractive man. His marriage to a royal princess caused him to aspire to achieve royal status.

There is no way of knowing whether he would not have become King of the Netherlands if he had not tragically died young on 06 Nov 1650 in Den Haag, Zuid-Holland, Nederland. ^[1]

Dutch

Willem II, b: 27 mei 1626 Den Haag; d: 6 november 1650; prins van Oranje en graaf van Oranje Nassau; was tussen 1647 en 1650 stadhouder van Holland, Zeeland, Utrecht, Overijssel, Gelre en Zutphen, Groningen en Drenthe.

Hij was de zoon van stadhouder en prins Frederik Hendrik van Oranje en Amalia van Solms. Hij trouwde op 14-jarige leeftijd met de negenjarige Maria Henriëtte Stuart, de oudste dochter van koning Karel I van Engeland.

Willem had ambitieuze plannen. Hij wilde de Republiek der Verenigde Nederlanden tot een sterk, gecentraliseerd calvinistisch land maken met hemzelf als monarch. Hij steunde daarbij op de orthodoxe calvinisten en kwam al gauw in conflict met de staatsgezinden. Hij was het in toenemende mate oneens met de politiek van religieuze tolerantie die zijn vader toepaste op de veroverde Generaliteitslanden, waar de bevolking grotendeels rooms-katholiek wenste te blijven.

Willem droeg zijn steentje bij tijdens de Tachtigjarige Oorlog, waarbij de Hinderlaag bij Bergen op Zoom (1643) zijn eerste wapenfeit was. De vredesbesprekingen met de Spaanse koning waren geheel niet naar zijn zin, maar zij waren al te ver gevorderd om nog tot staan gebracht te worden toen zijn vader in 1647 stierf. Ook zijn moeder speelde daarbij een rol. Zij werd voor derving van inkomsten bij vrede schadeloos gesteld. Oppositie tegen de ratificatie van de Vrede van Münster kwam van Zeeland. Willem adviseerde tevergeefs de andere gewesten ook tegen te stemmen. Daarna verliet hij Den Haag om vooral zijn onmacht tegenover het gewest Holland te verbergen.

De Vrede van Münster bracht economische ellende mee voor Zeeland omdat de handel op Schelde, Sas en Zwin zich weer naar Vlaamse havens verplaatste. De kolonie van de West-Indische Compagnie in Brazilië ging verloren en dat veroorzaakte grote onvrede. Verder werd overal in de Generaliteitslanden, (behalve in Overmaas), de Hervorming doorgevoerd, wat tot spanningen leidde. De staatse handelaren in Holland zagen niet in dat zij daarvoor moesten betalen. Willem steunde de orthodoxen niet alleen moreel, in zijn eigen graafschap Lingen stelde hij een drost aan, Rutger van Haersolte, die in dit rooms-katholieke gebied de priesters verving door dominees en de kerken ontdeed van alle sier. Het werd echter spoedig duidelijk dat het allemaal niets uitmaakte;de bevolking bleef rooms-katholiek. De orthodoxen wilden hardere maatregelen en een sterker leger. De Hollandse steden, vooral Amsterdam, Dordrecht, Delft, Haarlem en het West-Friese Hoorn en Medemblik, wilden juist verkleining van het leger en handhaving van de waardgelders. De grote vraag was wie nu eigenlijk het land regeerde.

In juli 1650 probeerde Willem dit in zijn voordeel te beslechten. Samen met Willem Frederik van Nassau-Dietz, stadhouder van Friesland, bereidde hij een staatsgreep voor die tot doel had de macht van het gewest Holland te breken. Eerst was er een propaganda-veldtocht. Er werd een vervalst geschrift uitgegeven waarin stond dat, in geval van een burgeroorlog, het parlement van Engeland, dat zojuist Willems schoonvader had laten onthoofden, de regenten zou steunen met militaire troepen. Ook de Zuid-Nederlandse ('Spaanse') regering in Brussel had alle reden te voorkomen dat Willem de vrede zou breken. Een aantal tegenstanders werd aangehouden, zoals admiraal Witte de With. Een zestal Statenleden werd opgesloten op Slot Loevestein, onder wie Jacob de Witt en de burgemeesters van Haarlem, Delft, Hoorn en Medemblik. Willem keeg geen steun van Zeeland en Holland om in naam van de Staten-Generaal in te grijpen en eenzijdig legereenheden te ontbinden. De prins trok met zijn leger van Dordrecht naar Delft en Amsterdam. Een deel van de troepen, onder Cornelis van Aerssen en Frederik van Dohna, verdwaalde op de hei bij Hilversum door onweer en slecht zicht. Na de mislukte aanval op Amsterdam kreeg Cornelis de Graeff van Willem te horen dat Cornelis Bicker en zijn broer Andries Bicker uit de vroedschap moesten verdwijnen, wat gebeurde. De Loevensteinse factie werd vrijgelaten.

In oktober, na een jachtpartij op de Veluwe, kreeg de prins koorts. Hij bleek aan pokken te lijden en op 6 november stierf hij op 24-jarige leeftijd. Acht dagen later werd zijn erfgenaam geboren, de latere stadhouder Willem III. Willems stoffelijk overschot werd in maart 1651 bijgezet in de grafkelder van Oranje-Nassau in de Nieuwe Kerk in Delft. De Staatsgezinden maakten gebruik van de verwarring in het vijandelijke orangistische kamp. Er was een grote meerderheid ontstaan die geen stadhouder meer wenste en het Eerste Stadhouderloze Tijdperk was geboren.

Sources

1. ↑ Find A Grave: Memorial #10293 for William II of Orange

• Louda, J. & Maclagan, M. (1981). Heraldry of the Royal Families of Europe, (pp.23). NY: Clarkson Potter, Inc.

• 200 jaar huis van Oranje
• ws oranje
• Wikipedia: William II, Prince of Orange
• Wikidata: Item Q311455
• Wikidata: Item Q311455, en:Wikipedia
• Wikidata: Item Q311455, nl:Wikipedia