Dykhoff_Family-2.jpg

Dykhoff Family

Privacy Level: Public (Green)
Date: [unknown] [unknown]
Location: [unknown]
Surname/tag: dykhoff, dijkhoff
This page has been accessed 149 times.

Contents

DYKHOFF HISTORY – BY JOHN J. DYKHOFF (1976)

DYKHOFF HISTORY – BY JOHN J. DYKHOFF (1976) In an early part of January, 1908, we were getting letters from people around our town and other places about going to Alberta, Canada, to farm the wheat fields of that part of the country. That is what really got us going, as we could see our future was not to stay in Holland. You must remember that Holland is 1/5 the size of Minnesota and inhabited by 12 million people. We had a little place about 3 or 4 acres and about 4 or 5 cows and horses and a few young stock and a few pigs. We could not feed them from our little place so we had to rent pasture and hayland and later on when the second crop of hay came we rented some of that and staked out our cows on that on ropes to one foot and a stake in the ground. I, myself, when I was 10-12 yrs old went with my dog-cart to milk the cows and stake them ahead until they had their fill ao then I could go home and do the- same thing again in the afternoon. About the same time (1906) Ben Van der Hagan in the next town went to Loretto, MN. With them as hired help went Gasbert Elsen and Martin Van Lith. He was going to go in the feeder business buying steers and fattening them. He also planted lots of sugar beets and corn for his steers. He owned one of the mills in the town which his brother took over. I took grain over there quite a few times and had it ground with my dog cart. In 1907 my Aunt, my mother*s sister who worked as a priest's cool: in Kessel, wrote us that George De Werd went to Loretto also, the same town where Van Der Hagan left for, and had received letters from De Werd that it a would be a good place to start with a family like ours. Well, visiting back and forth brought results, so we made up our minds to come to America.

So it was not too long before we got everything sold and bought our tickets on the boat for our journey to America. Some of our relatives made a 2 gallon jar of Tom & Jerrys to take on the boat for sea-sickness. Anyway, we left our town, Lithoyen, on the last day of April, 1908. (I forgot to add that the Van Lith family also left in 1907 to Loretto and lived neighbors to us when we got to our place in Loretto, and also on Lake Independence. Also, I remember Dad telling me that we had $700 left after we paid our expenses on the boat and train fare to Loretto from New York)

When we got to Rotterdam we got on the boat the next day, May l, and sailed to America. Rotterdam is a big seaport and the ship was the NOORDAM of 12,000 ton displacement, not too big but not too bad. We were all close together in 2 cabins if I remember right. On the way over the chef asked a few people if they would peel potatoes, so Frank and I accepted and peeled every day. We was paid a boiled egg every time we did. We took them to mother every time. I don't remember of getting seasick. I don' t think I was, but some of them really got sick and fed the fish, as was the saying. But we finally arrived in Hoboken, NY on the 12th of Kay and was taken on a little boat to Ellis Island where all immigrants had to be processed.

I think it was the 13th that we boarded a train in New York for Chicago. They were not too fast at that time, but we finally got there and I remember that we had to wait about 3 hours for the trip to Mpls. And while we were in the station waiting for our train the baby died, but my mother kept it secret till we got to Loretto. How she done that is also a secret, but as I think of that today, it was because she did not want to let us know about it till we got to our destination.

So on the 15th of May we made it to Loretto. They come and got us with a big lumber wagon, The roads were really muddy, not paved or gravelled like they are now, and we went to George De Werd's place where we stayed overnight, sleeping for the most part of us on the floor, and the netday we moved into our new home in America. It was Cap Oefling's place on Lake Independence. We farmed only 10 acres of it the first year, We planted quite a few pickle, and we had the ret in oats, I think, for cattle and horses, They also had a pickleplace in Loretto where we sold our pickles we grew. Also my brother and I and sister Kate went hoeing corn for neighbors and soon we were working all over town with our hoes.

In October I hired out to a Frenchman (Steve Jubert). He had 24 cows to milk, and I milked 13 while he milked ll in the same time. I cleaned barns and went to school and built fires in the school house, but I never got paid a cent for it. I got my clother, board, and rubbers for the winter. In the summer I had worked with my brother and sister for many Germans and picked up the language pretty fair in a little while, but that Frenchman was different. All he could talk was Canadian French and English. So I had to learn English and I did, of course. I had a 9th grade education in Holland, but in 3 years going to school about 6 months a year made me the 8th grade. Also the first summer we was there we got word from a George Van den Boogard & wife that they were coming to Loretto from a bigger town near us by the name of Osseo. My father had a wagon where we hauled little pigs to market there. I went with him quite a few times, and for neighbors around us. Well, anyway, they came about 2 or 3 weeks later and stayed with us till they found a place to live and they did and finally even their children married into our family. The next year being 1909, my mother's sister in Holland got married to my father's cousin and come to Loretto in the fall of 1909. So they had to find a place for themselves. Our place was really too small even for us, so we decided to look elsewhere. Finally we found 2 places in Kimball, MN. One was about 200 acres, and the other a little bigger. One had a log house on it and the other had a small frame house. Both had quite a bit of open land on them, but the one my Uncle John took had quite a bit of brush on it; not too heavy so it could be plowed with a good breaking plow. So after the crops were all in and taken care of, which was not too bad for the first year here, we ordered a freight car and put everything in and took off for Kimball.

I forgot to mention that when we lived on the Cap Oefling place that I also worked for Ed Weidenbach, which is close to the Franzen place. There were 2 boys and 2 girls in that family. We used to go there quite a bit to go swimming in Lake Sarah, as quite a few neighbor boys and also boys from Loretto come down there on Sunday afternoon. The Fools and the Welnitz and Scotts and the De Werd's. That is how I got acquainted with Mary, my present wife. Also she worked for George and Marie Van Hoorn, who lived on the place after Ed Wiedenbach moved to his other place and Marie worked at the Shady Beach Inn.

As I said before, we loaded our freight car on the Soo Line and took off for Kimball, which was about 60 miles by rail straight west of Loretto. My brother Frank and I done the plowing. We had 4 horses at that time so we used 2 walking plows and soon we plowed quite a bit of ground. We also had quite a bit more pasture for our cows and the owner built us a new barn about 34 x 60. We hauled our milk to Kimball creamery and brought skim milk back for the pigs. We planted pickles there also, but our main crop was corn and oats and barley for the cows and livestock, and did pretty good for the land was not as good as we figured it would be because south of Kimball where we were the soil was more sandy and rocky as it was North where it was more level and even more of a dark loamy soil far more productive than where we was. But it turned out pretty fair.

Where my uncle was he turned over quite a bit of new ground. I even helped him with 3 horses on a plow with a Colter on it, and we did not use a breaking plow after all. There were quite a few roots after plowing and discing the ground that had to be removed, but he sowed some of it to wheat and oats and really got a good crop, but it was a lot of hard work. Well, we din't do too bad the first year, but we was hoping for a better year the next. We all started school again in Kimball. Oh, I forgot about the birth of another brother in April of 1910. He was named Henry. That was really the last one of 16 my parents had. So we started school that fall but that same winter our school burned in Kimball and classes were held in different places all over town, in old churches and halls, till our new building was built. Well, the next spring we started plowing again and put in quite a few acres of corn, and after we had our crop in I went to work a few places to help out, but not too much, as we had a good sized family and they all joined in to help on the farm. It was the same summer one of my brothers or sisters found a dynamite cap and I got a hold of it and of course I did not know what it was and neither did they. But as I was playing with it I took a needle and poked into it and tapped it. Some stuff come out so finally I took a match and held it to it and it exploded right in my hand, lifting off my left thumbnail and blowing it to the ceiling of the room where we were with about 4 or 5 of my brothers and sisters around me. Luckily nobody got hurt except me. I had a few fingers damaged, but I had to go to Kimlall to the doctor who worked a couple of hours getting all the little splinters out of my wounds. I remember little slivers of the cap come out for quite a while after it was healed. I found out what it was alright! I was laid up for 2 or 3 weeks, but I remember of cutting corn for our neighbor, driving four horses strung out two in front and two in back.

Well, the next year I worked for a farmer Northwest of Kimball by the name of Arthur Mielke. He had quite a few cows to milk and was a big farmer with a lot of land. I think it was 160 acres. I know we stacked all of the grain and I had to pitch all of it on the stack, I don't remember how much he paid me but it was not too much.

About the same fall we heard from Holland that John Van Hoorn's brother and sister and stepfather were coming from Holland and told them to come to Loretto. So my father got in touch with George De Werd and went to Loretto and rented the Reimer place and made arrangements with Ed Wiedenbach to rent his place to George Van Hoorn. So that fall we moved back to Loretto. I remember taking a load of machinery with a mower behind by way of the highway to Loretto. We stopped in Annandale to feed and water the horses and started out again, but I did not quite make it to the farm. We stopped overnight about one mile west of Rockford, but was on my way again early next morning. Well, we finally got everything over and settled down.

When we made the deal to rent the place the owner agreed to build a hay shed with a lean-to for our cows, so a few days after we arrived our carpenter shoved up with a few men. It happened to be Grandpa Sherer who was hired by Reimer to build it. It was just some big tamarack logs dug in the ground surrounded by cement and some cross timbers for a frame, and on the south side room for about 4 horses and a few young stock, and on the east side room for about 20 cows.

Well, it did not take them long and we were settled down. I remember starting to plow, but that fall was really exceptional because it did not freeze up till abut the middle of December. Also that same summer we got letters from my father's first cousin for one of our little girls as they was not blessed with any children. Finally, I still don't know why, but on about the 12th of December, 1912, my father left home for Holland and took little Marie with him. As I found out later, Uncle had sent the fare for both of them. That was the last time he seen his mother alive, as she died in 1914. He was not gone too long and soon was home again. That winter we stayed pretty well all home. We only lived 1/4 mile from school so my brothers and sisters did not have very far to go. Also, when we moved there we were only about 2 miles from the Franzen place, where I went quite a few times before when I worked for Ed Weidenbach. Well, we seen each other more often. Well, as spring came we put in our crop. We planted more pickles that year and had quite a bit of hay to put up, which was the old-fashioned bluegrass which made some fine hay, and that fall my father and Joe Van Donsel got together and bought some hogs and butchered them and sold them dressed in Robbinsdale, where there was a saloon where buyers would come and buy them. It was the place where there is a new bank now, almost to where the American Legion place is now. I used to go with him and sell them there. We made out pretty good. That fall also we sold some baled hay as we made more hay than we needed for our stock. The next spring my dad thought it would be good if I could get a job on the railroad. So I went over to the section boss and asked for a job and was successful. I was hired and started to work in April and worked there till it froze up in the fall.

The next spring my brother Frank also got a job on the railroad and two other fellows. One was Joe Van Boxtel, and the other was Peter Van de Goor, both from Corcoran and boarded at our place. So we went the four of us every morning walking to Loretto abut 2 1/2 miles to work. We worked about 10 hours a day that time, I think.

In 1915 both me and my brother Frank both worked on the railroad again, and that fall my father bought a place in Butler (Ottertail Co.). Jake Doesi went from Loretto to Butler the year before and Dad went to Butler and seen him, and Doesi said that there was a place in Butler, the Jacores place, for sale, so they went over and made the deal. So that fall we had a sale on some of the machinery we would not need and we loaded the rest in a railroad car and moved to New York Mills where we unloaded it and drove our cows and hauled our belongings to Butler, about 12 miles north of New York Mills. Well, after we got settled we cleared some land and cut quite a bit of wood and burned the brush so it would make better pasture as it was too thick before. So when spring rolled around we started on the railroad again. This time we took Henry Roes and Louis Polman along, as we made arrangements for them also to the section boss. We rented a couple rooms in Loretto and batched. We made our own meals, but for some reason or other it did not pan out. We could not save enough to make it pay, so Pa showed up one day and told us we better come home as he had already spoken to Fred Riepe for me to help him on the farm. So we broke up and went home. I went to Fred Riepe for $30 a month and Frank left for North Dakota to work for one of Joe Rutten's brothers. So our railroading was over and we went again to farming.

Well, I worked for Riepe that summer and when winter came along my brother-in­law Joe Rutten's brother Frank got sick in Osakis, so he asked Pa if I would go out there and help him with the chores. So I was elected to go again. I think it was that same spring when I come home that I bought 120 acres ($20 per acre) of land about 3/4 of a mile south of Butler and started clearing it off. Anyway, that same fall we cleared and broke up 7 or 8 acres and put it in crops.

I enlisted in the Ottertail County Battery in the fall, but somehow it did not go through, so I was drafted and left New York Mills ±he 24th of February, 1918, without putting in the crop. I was in the Army about l4 months and was discharged April 19, 1919 in Camp Dodge, Iowa. I should have mentioned that I went to Camp Dodge first , was there about 6 weeks when I was sent to Camp Sevier, SC with 500 other replacements to fill up a National Guard Division, the 30th. Well, we trained there for a while and was sent to Camp Mills, New York, from where the whole Division sailed in a big convoy about May 20th. As I said before, I was discharged April 19th, 1919, and arrived home shortly after. And that same fall I got my citizenship papers in Fergus Falls.

Well, after I got home and settled again I started grubbing and pulling stumps again. They was mostly poplars. We would just the roots, hook a chain on them and pull them out. We cleared quite a bit and put in a crop of oats and some corn for sileage.

That same fall I went to Loretto and visited the Franzen family. Also my intended wife, Mary, and had quite a talk abut the war and so on. We sure had a nice visit.

I went home started with new hope and plenty of enthusiasm. That fall also we cut quite a few logs and had it sawed into lumber, The next summer Mary came over to our house and visited with us in Butler and a date was set for our marriage. Well, that same summer the logs were cut into lumber and our building began. The house we built was not too big. I think it was about 14 x 20. And then we built a barn too for two horses and 6 cows and some young stock, but we did not put up the silo till later. Anyway, as I said before, the date for our marriage was set around November. So finally we set our date and it was going to be November 9, 1920. So when that day arrived we started out. I think it was the day before. We left by car from home. Pa & Ma and I think it was my brother Martin that drove my father's car down to Loretto. Gunda was along too. It was a pretty nice day, but the next morning it was snowing a little, but it turned out to be a little cold but not too bad, and we did not get too much snow either. Well, Father Kern was the priest in Loretto at that time so he was the one that married us. We had as our sponsors Adam Franzen and my sister Gunda, later Mrs. Folman, who are still also living. Well, the next day we went home to Butler and started finishing our home and about two months later moved in, moved our stock over and started on our new place.

The next summer I think we had about 20 acres broke up and grubbed out and planted it all in oats and corn for sileage, and also put up a silo. That same fall our first baby was born on November 16, 1921. Also that first winter we visited my brother Frank, who was married in the summer of 1919, who I had not seen for quite some time and we had a nice visit. Well, we farmed that place for about 2 more years. I finally sold that place to Tony Phiro, a painter by trade, who made out good and saved his money. He was a brother to Frank Phiro, who married my sister Anna, who died in 1921 with her second baby.

Well, I rented a farm in Corlis Township for $150 per year with more land and more hayland and pasture, The first year we put in quite a few potatoes, oats for cattle, and a cash crop of wheat. The wheat I sold for $2.50 but the potatoes we dug and sacked. I forgot to say that November 15, 1923 our second child, George Nicklaus, was born. Anyway, we hauled the potatoes to Perham where we stored them for the winter, maybe to get a better price for them in the spring, but I think we sold them for about a penny per pound, not too good. Well, that spring we put in our crop and it started out pretty good. We had enough feed oats and hay left that I did not have to but any, so we felt pretty good, maybe we could make things meet. But somehow when summer heat came along it did not look too promising, I started to look for a better place. Also, Ma was expecting again, so we thought it would be better to get a different place. Well, I had plenty of feed, but hardly no cash crop, and the cows did not bring too much as the milk was low in price, On about September 4th a baby boy was born, but it only lived a couple hours. That did not make us feel very good, but still we had to go on, The baby was buried in the Butler Cemetery in 1924.

The next thing we heard that the Weber place on the Perham Road was for sale at a reasonable price, so I went to a Mr. Thoelke in Perham and made the deal. I did not pay down very much, but I had to get a few more cows and some breeding stock like pigs. So when we had our crop taken care of we moved on the Weber place. I had a little money left from selling the place in Butler, so I had to get a team of horses and a gang plow, some cows and some pigs for breeding stock. That farm we moved onto was 160 acres; about l00 acres plowed field, the ret pasture and hayland all in good, so we moved in early that fall and started plowing and put things in shape for my brood sows and cattle. There was quite a bit of it in clover so I did not plow any of it up, but left some. Maybe I could raise some clover. Anyway, that was a real place to work, nice field and so on, and the barn was a whole lot better that the log barn I had on the last place, and also there was a silo on this place for corn sileage, and also it was on the main road to New York Mills and Perham. Also to Sebeka, where we hauled our milk.

We had a pretty good year the first year. Also, on July 7, 1925 our second girl Adeline was born. We threshed about 2000 bushel of oats, also some wheat, and about 1000 lbs of clover seed that I sold in Perham for a pretty good price, and paid off a little of the debt. And the pigs we raised did pretty good and was already planning to shingle the barn and put up another silo for the next years crop. Well, I started plowing and put in about 15 acres of rye and I got my brother Henry to help me and some of the neighbors to help me shingle the barn and put up another stave silo about 6 feet deep and 20 feet high, for I needed more sileage for my cows. Also, we plowed up the rest of the field and was going to plant more succotash oats with some barley and wheat in it for feed for the pigs as we wanted to raise more pigs as they were selling pretty good. Well, we progressed pretty good. Albert Hurve helped us shingle and put up the silo so we was all set to go into the winter. we had quite a few sows bred for farrowing in March and was already for spring. All the fields were plowed and that land that had clover also was plowed up, So when spring came we planted about 30 acres of succotash, also some wheat and the rest in corn. I looked pretty good and as the weather was favorable with plenty of rain we raised a good corn crop again. The succotash turned out to be good feed for the cows and hogs and we got about 2500 bushels of it. The rye and wheat was also good; that paid for my bills for the improvements I made. I also bought Ma a new washing machine run with a little engine and belts, The pigs also done good as I sold quite a few little pigs and also when I bred the sows back I sold some of them with the little pigs at their side. Also we had the misfortune of Ma hazing a miscarriage about August 15th, 1926, at about 3 months, Otherwise we sure had a good year and was prepared for good progress. That same fall I bought a fullblooded Holstein bull for my herd of cows. I had some heifers to be bred that fall also, so Gotlieg Janke and Henry, his brother, also bought one and told me it was necessary to improve our herds.

Well, everything was threshed and silos filled, so we started plowing again and also bred our cows to come in early fall when work was not so pressing in the fields. Going into 1927 was a feeling as we could see improvement so we put in our crops and kept going.

This crop also turned out good and with more sileage room had plenty of feed for our cows and also had plenty of feed for the pigs as that succotash proved to be OK. I saved all the female heifer calves from that bull and our best cows. I also paid quite a bit of our debt to Mr. Thoelke, that made him feel better also. So when threshing and silo filling was done we started to plow again for the next year. We kept right with the feed we wanted as it proved to be OK. We put in abut the same amount of grain except rye. We sure had enough sileage for our cows. Also, I used to feed a little to the brood sows, as it had quite a bit of corn in it. Well, the crop turned out to be pretty good again and when our cows started to come in October and November we got some nice calves from our fullblooded bull. I paid Mr. Thoelke a little more to satisfy him and put up a windmill on the well. We started plowing again and everything under control when winter set in. Our cows done good that winter and we was milking l4 cows including the heifers that were bred. So we got ready to plant again in the spring, Also, on April lst, 1928, our boy Gerald was born. That made us feel pretty good after the misfortunes before.

Well, we started out pretty good but prices started to drop and the rain did not come. As the grain and corn started to wilt and more so the cows come down on account of the pasture drying up and more so because the farmers that always wanted feeder pigs could not buy them because of the weather, or probably because their feed would be running low. Well anyway, we was in for a bad year as prices kept coming down and the bottom seemed to be dropping out of everything. Well, we got our crop in and just barely filled the silos, but I could not pay Mr. Thoelke any money, but he said as I had improved the place and the buildings he would let it go for this year. Also, on November 2nd, 1929, a girl was born, Sylvia.

We started plowing again to get ready for next year. We put in our crop but it was not like other years. The prices stayed down. Also the price of milk was down and we could not sell little pigs, so I had to ship them underweight. To get top price they should be 200 to 250 at least. Well, to make ti short, I lost money in 1929, but I would not give up yet because I had a good farm where money could be made.

So we got ready for 1930 and started plowing again. I had a nice herd of cattle started and the young calves looked good, but had to get rid of a lot of pigs but kept abut 4 or 5 brood sows. I butchered one that weighed almost 500 pounds. Well, we planted everything in the spring and was hoping for a good crop and better prices, but somehow it did not turn out that way. The crop was way below average and the price of everything went down. I sold my bull after the cows were bred. I forget what I got for him, but he weighed almost 2000 pounds.

I could not pay Nr. Thoelke anything either that year, but since I put up the windmill he let me stay on. So I tried again for another year, but it seemed I was done as the price would not come back and was going deeper in the hole. So when the crop was in and everything in it's place I went to the bank and my creditors and filed bankruptcy and had a sale in the spring and moved to Corcoran in 1931.

I had talked to John Wyers of Butler who lived there, and had rented a place in Corcoran, and told me that there was a place to rent in Corcoran near Carl Stark. So I went there and made a deal. Kees Hoff'land loaded up our belongings and moved us to Corcoran.

Ma got $l000 from Uncle Adam for her part in the Franzen estate so we had a little money to start with. I got a few chickens, a team of horses, and a hand plow and drag on a sale and was in business again. Also they were grading on Highway 19 North of Loretto to Hanover so I went over there and got a job driving one of their dump wagons, but I needed another horse so I bought one Sorrel to match my team of Sorrels from Patnode. I worked for them most of the summer and in the fall of 1931 moved to Hamel on a farm across the road from Kurke on County Road 9. Oh yes, also on July 6, 1931, our Marion was born and was there about 2 years when we moved onto the Gillian place for about 3 or 4 months, and from there to the Rooney place, but I'm getting ahead of myself. Sonny was born on April 12, 1953 on the Rooney place when I worked on the Catholic Church in Hamel, and then we moved to the Kalwiet place where Donny was born on December 17, 1934. Also, Bonnie was born on larch 26, 1938, and also our Bob was born April 4, 1940.

When I worked on the church I was getting 25¢ per hour mixing cement for foundation and mortar for brick layers. I also worked for Jacob Adams on Frank Deziel's house on his farm in 1934, and also on the Gerold Freund place and shingled his barn, Also worked on the Works Projects Administration for 6 or 7 years. In 1942 I worked on sodding on Minnesota highways all over the state and in the fall got laid off. There was no work so I signed up for the shipyards in Richmond, California, and worked there for almost 3 years. I worked from 9 AM to 3 PM in a foundry for $1.76 per hour, and then worked from 3:30 PM to 11:30 PM in the shipyard for $1.25 per hour. I left home December 2, 1942 and got back in about March, 1945, when I started to work at General Mills. Of course I was home on vacation about 2 or 3 times while there for 1 to 2 weeks. In 1940 we had moved to the Peterson place, Chris Diesting’s uncle, and was there till January 22, 1949, when we moved into our own home and present place in Hamel which I bought, and built the house we live in now with the help of Gerald and a few friends. I was only paying $5 a month rent to my good friend Chris Diesting. I had a garden and could keep a cow.

I worked for 14 years at General Mills. I retired on February 1, 1960, and been getting Social Security since that time, and also a payment of about $78.00 from General Mills. I started out with a payment of $117 Social Security, but it has increased where now I get $282 per month. Ma got her Social Security in 1962 at about $48 per month, now it is $123.

By John J. Dykhoff 1976


DE BELEVENISSEN VAN DE LITHOIJENSE (EMIGRANT) JOHAN DIJKHOFF

Dykhoff Family 1

Enige tijd geleden kreeg onze redactie via dr. W.A. Buurman van de Universiteit Maastricht (Algemene Heelkunde) een in het Engels getypt stuk toegestuurd over de belevenissen van de Lithoijense emigrant Johan Dijkhoff. Op zijn beurt had dr. W.A. Buurman dit verslag ontvangen van zijn Amerikaanse collega Prof. S. Kunkel van de Universiteit van Michigan (dept. of Pathology). Deze Prof. Kunkel nu is een nakomeling van G.W.Dijkhoff. De redactie heeft het verhaal vrij uit het Engels vertaald. Ter verduidelijking hiervan wordt eerst de gezinssamenstelling van de familie Dijkhoff -door hen- gegeven.

Steven L. Kunkel, Ph. D.
Gerardus Wilhelmus DIJKHOFF *07.02.1869 Lithoijen, landbouwer, + 08.10.1953 Staples Minn. USA gehuwd op 11.23.1892 te Heesch met: Johanna PLOEGMAKERS, * 01.09.1868 Heesch, + 1935 Butler Minn. USA

In het begin van januari van het jaar 1908, kregen we brieven van mensen uit de buurt van onze woonplaats en elders om naar Alberta in Canada te gaan om daar te gaan boeren. Dat was eigenlijk de aanleiding om te gaan omdat we onze toekomst niet in Nederland zagen liggen. Immers Nederland was maar 1/5 deel van Minnesota en had 12 miljoen inwoners. We hadden maar een kleine boerderij met zo'n 3 of 4 acres grond en een stuk of vijf koeien, een paar paarden en wat jong vee en een paar varkens. We konden ze niet voeren van de opbrengst van ons eigen land en moesten dus land huren. Soms moesten we het vee 'teuren', anders vraten ze alles kaal. Ik was zo'n jaar of twaalf toen ik met de hondenkar de koeien ging melken. Dan verzette ik de pin weer een eind zodat ze weer vreten hadden en 's-middags deed ik weer hetzelfde. Rond 1906 was Ben van der Hagen (uit Lith) naar Loretto (Minnesota) vertrokken. Met hem gingen Gasbet Elsen en Martin van Lith mee als knecht. Hij wilde stieren vetmesten en verkopen met eigen geteelde suikerbieten en graan. Hij was eigenaar van de molen (red.: Lith), die zijn broer toen heeft overgenomen. Ik kwam daar regelmatig om graan te laten malen dat ik met de hondenkar bracht.

In 1907 schreef mijn tante, die dienstmeid was bij de pastoor in Kessel, dat George de Werd ook naar Loretto was vertrokken, naar dezelfde plaats als Van der Hagen was gegaan. Zij had brieven van De Werd gekregen dat het een goede plaats was om te starten voor een gezin als het onze. Na gewikt en gewogen te hebben besloten we om ook naar Amerika te gaan.

Het duurde niet lang voor we huis en haard verkocht hadden en de kaartjes kochten om naar Amerika te gaan. Van enkele familieleden kregen we nog wat drankjes voor zeeziekte mee. Zo verlieten we uiteindelijk Lithoijen op de laatste dag van april 1908. (ik vergeet nog te vertellen dat de familie Van Lith ook was geëmigreerd, in 1907, en dat we in Loretto hun buren waren, ook aan Lake Independence. Ook kan ik me nog herinneren, dat mijn vader me vertelde dat we $700 over hadden nadat de overtocht en de trein van New York naar Loretto was betaald). In Rotterdam gingen we op 1 mei aan boord van de 'NOORDAM'. Geen groot schip, maar het was redelijk. We zaten in twee cabines bij elkaar als ik me goed herinner. Tijdens de overtocht vroeg de chef-kok of er mensen waren om aardappels te schillen. Frank en ik hebben dit toen gedaan tijdens de hele overtocht. We kregen er geen geld voor, maar elke keer als we hadden geschild kregen we een paar gekookte eieren die we dan aan moeder gaven. Van zeeziekte kan ik me niets meer herinneren. Ik geloof niet dat ik zeeziek ben geweest, maar er waren sommige mensen die echt ziek waren en de vissen voerden zoals ze dat op het schip zeiden. Uiteindelijk kwamen we in Hoboken New York op de 12°° mei aan en moesten we overstappen op een kleine boot naar Ellis Island, waar de immigranten moesten worden geregistreerd. Ik meen dat we op de 13de op de trein stapten naar Chicago. De treinen gingen toen nog niet zo snel en toen we eindelijk arriveerden moesten we nog zo'n drie uur wachten dacht ik, voor de aansluiting met Mpls (Minniapolis). Tijdens het wachten op het station overleed de baby, maar moeder zei er niets over tot we in Loretto waren. Hoe ze dat geheim kon houden is me nog een raadsel, maar ik denk nu dat ze het stil wilde houden en ons het pas wilde vertellen als we op de plaats van bestemming waren gekomen.

Op de 15de mei kwamen we in Loretto. Ze haalden ons af met een grote wagen. De wegen waren modderig, en we gingen naar George de Werd, waar we bleven overnachten. We sliepen op zolder. De volgende dag gingen we naar ons nieuwe 'huis' in Amerika. Het heette 'Cap Oefling’s place’ aan Lake Independence. Het eerste jaar bewerkten we slechts 10 acres (= ca 4 hectare). We plantten veel augurken, en de rest was haver voor het vee en de paarden meen ik. In Loretto verkochten we dan de oogst augurken. Mijn broer en ik, samen met mijn zus Kate, werkten ook vaak bij de buren en later werkten we overal op de velden om onkruid te schoffelen. In oktober werd ik knecht (verhuurd aan) bij een fransman, Steve Jubert. Hij had 24 koeien en ik melkte 13 koeien terwijl hij er 11 molk. Ik ruimde de schuren op, ging naar school, maakte de vuurplaatsen in school aan, maar daar heb ik nooit een cent voor gekregen. Zo verdiende ik mijn kleren en schoeisel voor de winter. Samen met mijn broer heb ik ook veel voor Duitse emigranten gewerkt en die taal pikten wij al vrij snel op, maar met die fransman was dat anders. Hij sprak alleen maar Canadees Frans of Engels, zodat ik Engels moest leren wat ik natuurlijk ook deed. In Nederland zat ik in de zevende klas maar in de drie jaar school daar, waar ik maar zes maanden per jaar naar school ging, zat ik pas in de zesde. In de eerste zomer daar hoorden we dat er een zeker George van den Boogaard en zijn vrouw uit Oss waren aangekomen.

Mijn vader had een wagen waar we varkens mee naar de markt brachten. Vaak ging ik met hem mee en dat deed ik ook met de buren als zij naar de markt gingen. De familie uit Oss bleef ongeveer 2 tot 3 weken bij ons tot ze een "plaats" (red.: huis/boerderij) hadden gevonden in de buurt. Overigens zijn hun kinderen in onze familie ingetrouwd. Het volgende jaar, 1909, is de zus van mijn moeder getrouwd met een neef van mijn vader. Zij zijn ook naar Loretto geëmigreerd in de herfst van 1909. Ook zij moesten een plaats voor zichzelf zoeken, immers ons huis was zelfs voor ons te klein geworden en er werd dus gezocht naar een nieuwe plaats. Uiteindelijk vonden we twee plaatsen in Kimball (MN Minnisota). De ene plaats was ongeveer 200 acres (= ca 80 hectare) de andere was iets groter. Op de ene stond een houten huis en op de andere pas een klein geraamte van een huis in opbouw. Beiden hadden behoorlijk wat open land maar de plaats die mijn oom John nam, daar stond nogal wat laag struikgewas, maar met een goede breekploeg kon dat allemaal ondergeploegd en bewerkt worden. Dus nadat we de oogst van het eerste jaar binnen hadden, hetgeen best wel behoorlijk was, werd er een vrachtwagentje gekocht, waar we alles in deden en vertrokken we naar Kimball.

Ik vergeet nog te vertellen dat we woonden op "Cap Oefling's place" en ook werkten bij Ed Weidenbach, die vlak bij "Franzen plaats" woonde. Daar hadden ze twee jongens en twee meisjes. We gingen daar vaak heen om te zwemmen in lake Sarah zoals heel veel jongens deden van buren maar ook jongens uit Loretto, meestal zondagsmiddag. Dat waren de Pools en de Welnitz en Scotts en de De Werd's. Zo maakte ik kennis met Mary, mijn huidige vrouw. Zij werkte ook voor George en Marie van Hoorn, die gingen wonen in het huis van Ed Weidenbach, nadat die was verhuisd. Marie werkte bij de Shady Beach Inn.

Zoals ik vertelde, werd de vrachtwagen ingeladen en deze werd op de Soa Line (trein) gezet. Kimball lag ongeveer 60 miles ten westen van Loretto. Daar moesten mijn broer Frank en ik het land ploegen. We hadden vier paarden en na een tijdje hadden we behoorlijk wat grond omgeploegd. We hadden ook meer grasland voor het vee en de eigenaar liet een schuur van 34 x 60 meter bouwen. We brachten de melk naar Kimball's melkfabriek en namen dan weer taptemelk terug voor de varkens. Ook werden er weer augurken geplant, maar nu vormden graan en haver toch de hoofdmoot van de akkerbouw. Zelfs voor het vee en de verdere levende have was er redelijk voldoende. Het ging vrij goed ondanks de grond die toch minder goed was dan we dachten daar het nogal zanderig en rotsachtig was, terwijl ten zuiden van Kimball de grond meer kleiachtig was en dus een hogere productiviteit had. Maar al met al ging het vrij aardig.

Daar waar mijn oom woonde, moest er behoorlijk wat land bewerkt worden. Ik moest hem zelfs helpen om met drie paarden en een zitploeg de grond om te ploegen. We deden dat daar niet met een breekploeg. Er bleven nogal wat wortels en stenen in de grond zitten die allemaal er uit moesten worden gehaald, maar de uiteindelijk oogst van haver die hij had gezaaid was goed, maar het was wel veel werk geweest. Alles bij elkaar was het best een redelijk jaar geweest en we hoopten dat het jaar daarop beter zou gaan. Ook moesten we in Kimball weer naar school. 0 ja ik vergeet nog de geboorte van een broertje te vermelden in april van 1910. Hij werd Henry genoemd. Dat was echt de laatste van de 16 kinderen die mijn ouders hadden. We gingen die herfst dus weer naar school, maar diezelfde winter brandde onze school af en de lessen werden toen op verschillende plaatsen in Kimball gegeven, in oude kerken en andere grote gebouwen, totdat onze nieuwe school klaar was. De volgende lente was het weer ploegen, zaaien en planten van behoorlijk wat acres land en nadat de oogst binnen was werkte ik nog op verschillende plaatsen om hier en daar te helpen maar niet al te veel, daar er binnen het grote gezin steeds meer handen nodig waren om te helpen. In diezelfde zomer vond een van mijn broers of zussen een staaf dynamiet. Niemand van ons, kinderen, wist wat het was. Ik had er wat met een naald in geprutst en er kwam wat poeder uit. Toen ik het met een lucifer aanstak explodeerde het in mijn hand. Daarbij werd mijn linker duimnagel weggerukt en knalde het spul tegen het plafond van de kamer waar ik met 4 of 5 broers en zussen was. Gelukkig was niemand gewond behalve ik. Ik was aan een paar vingers gewond. De dokter in Kimball had enkele uren nodig om al de splinters uit mijn wonden te halen en ik herinner me nog dat zelfs lange tijd erna, toen ik weer hersteld was, nog splinters uit mijn hand kwamen. Ik wist nu wat het voor een ding was, een harde leerschool. Daarmee was ik een kleine 3 weken niet meer in staat om te werken, niet veel langer, want ik herinner me nog dat ik voor de buurman met vier paarden stro moest snijden.

In die herfst hoorden we dat John van Hoorns broer en zus en stiefvader vanuit Holland zouden komen en we schreven hen om naar Loretto te gaan. Mijn vader nam contact op met George de Werd en ging naar Loretto om een huis te huren en samen met Ed Weidenbach de plaats in gereedheid brengen. Die herfst gingen we dus terug naar Loretto. Ik kan me nog herinneren dat ik een maaier en ander materialen meenam naar Loretto. Onderweg stopten we in Annadale om de paarden voedsel en water te geven. Die dag kwamen we echter nog niet bij de boerderij en hebben overnacht een mile ten westen van Rockford, maar de volgende morgen was ik al vroeg op de plaats van bestemming. We kwamen tot een overeenkomst met de eigenaar om een hooischuur te bouwen met een aanleunschuur voor het vee, zodat een paar dagen later de timmerman met een stel van zijn werklieden kwam opdagen. Het bleek grootvader Sherer te zijn die door Reimer was ingehuurd om de schuur te bouwen. Bij de bouw werden grote palen in de grond gezet met daaromheen cement. Daarna werd een frame met dwarsbalken daarop gezet, zodat aan de zuidzijde plaats was voor vier paarden en wat jongvee en aan de oostzijde plaats was voor 20 koeien. Het duurde niet lang of we waren weer in bedrijf. Ik herinner me dat ik weer ging ploegen. Die herfst was echter uitzonderlijk daar het pas midden december begon te vriezen. Die zomer kregen we ook brieven van vaders oudste nicht. Zij had geen kinderen. Tot op de dag van vandaag weet ik niet waarom, maar rond 12 december 1912 ging vader naar Nederland en hij nam kleine Marie mee. Later hoorde ik dat mijn oom de overtocht voor de twee had betaald. Dat was de laatste keer dat hij zijn moeder zag, daar deze in 1914 overleed. Hij is niet lang gebleven en kwam al snel weer terug. Die winter woonden we allemaal samen thuis. We woonden slechts op een ¼ mile van school zodat mijn broers en zussen niet ver hoefden te lopen naar school. Toen we hiernaartoe verhuisden woonden we slechts 2 miles van de Franzen plaats, waar ik nogal eens kwam wanneer ik bij Ed Weidenbach werkte. We zagen elkaar regelmatig. In de lente haalden we weer onze oogst binnen en plantten nog meer augurken. Daarbij hadden we ook veel hooi, het ouderwetse blauw gras, dat een fijn hooi gaf. Mijn vader en Joe van Donzel kochten samen een paar varkens, slachtten deze en verkochten het vlees dan in Robbinsdale, waar een saloon was, waar kopers waren. Vaak ging ik met hem mee en we deden goede zaken. Die herfst verkochten we ook balen hooi omdat we meer hadden dan we voor ons eigen vee nodig hadden. De volgende lente zei mijn vader tegen me dat het goed zou zijn om elders eens een baan te oeken, mogelijk bij de spoorwegen. Ik kon in april al beginnen en deed dat werk tot de vorst inviel in de winter. De volgende lente kreeg mijn broer Frank en nog twee andere jongens ook een baan bij de spoorwegen. Een daarvan was Joe van Boxtel en de andere was Peter van de Goor, beiden kwamen van Corcoran en ze bleven bij ons inwonen. Zo liepen we elke morgen zo'n 2 ½ miles naar het werk. We werkten toen nog 10 uur per dag, dacht ik me te herinneren.

In 1915 werkten Frank en ik weer bij de spoorwegen en ons vader kocht een plaats in Butler (Ottertail Co.). Jake Dousi verhuisde een jaar eerder van Loretto naar Butler. Vader ging bij hem langs om te vragen of daar ook plaats was. In Butler stond een huis te koop, de J acores plaats, en we kochten dit. In de herfst van dat jaar vertrokken we met de trein en verhuisden naar Butler, ongeveer 12 miles ten noorden van New York Mills. Nadat we waren ingericht gingen we het land bewerken, kapten stukken bos en brandde de grond kaal, waardoor het tevens beter te bewerken was. Met de lente gingen we weer bij de spoorwegen werken, dit keer samen met Henry Roes en Louis Polman. We huurden een paar kamers in Loretto, maar om de een of andere reden kregen we de zaak financieel niet rond, we verdienden te weinig. Vader kwam toen langs en zei dat ik toch maar beter terug kon komen en Fred Riepe op de boerderij gaan helpen. Bij Fred Riepe verdiende ik $30 per maand. Frank ging naar North Dakota om bij een broer van Joe Rutten te werken. Zodoende was ons spoorwegavontuur ten einde en gingen we weer boeren.

Ik werkte die zomer bij Riepe en in de winter werd mijn zwager Joe Ruttens broer Frank ziek in Osakis en hij vroeg aan vader of ik daar mee kon helpen en dus ging ik daarnaartoe. Volgens mij heb ik in die zelfde tijd een stuk land van 120 acres (= ca 48 hectare) gekocht voor $20 /acre, ongeveer¾ mile van Butler. In de herfst van dat jaar had ik zo'n 8 acres ontgonnen en het bebouwd. Ik werd opgeroepen om onder de wapenen te komen in de Ottertail County Battery, maar om de een of andere reden ging dat niet door en werd pas weer opgeroepen op 24 februari 1918, zodat ik geen oogst meer kon binnen halen. Op 19 april 1919 kwam ik weer uit dienst. In dienst was ik gelegerd in Camp Dodge, verbleef daar ca 6 weken, waarna ik naar Camp Servier werd gestuurd. Van daaruit ging ik naar Camp Mi lis, bij New Y ark, waarna we werden ingescheept rond 20ste mei. In 1919 begon ik dus weer opnieuw om het land vrij te maken van wortels enz. Meestal waren het populieren die er gestaan hadden en met een ketting werden de wortels eruit getrokken. Daarna werd er weer haver gezaaid en wat graan voor de opslag. Diezelfde herfst ging ik naar Loretto en bezocht de Franzen familie, waar Mary, mijn toekomstige vrouw woonde, en we spraken wat over de oorlog en het was best een leuk en gezellig bezoek geweest.

Ik ging weer naar huis vol goede moed en vol enthousiasme. In die herfst werden veel bomen gekapt en we maakten daar planken van. De volgende zomer kwam Mary naar Butler en werd de datum voor ons huwelijk vastgezet. In deze zomer begonnen we met bouw van ons houten huis. Het huis was niet zo groot zo ongeveer 14 x 20. Daarnaast bouwden we ook een schuur waar we twee paarden, zes koeien en wat jongvee konden stallen, maar de silo werd pas later gezet. Zoals gezegd onze huwelijksdatum was vastgesteld rond november en uiteindelijk werd dat 9 november 1920. Volgens mij zijn we de dag tevoren vertrokken met de auto en met vader en moeder en ik dacht dat mijn broer Martin ons met vaders auto naar Loretto reed. Ook Gunda zat bij ons in de wagen. Het was een mooie dag hoewel de volgende dag het een beetje sneeuwde maar gelukkig niet te veel. Pater Kern trouwde ons en Adam Franzen en mijn zus Gunda waren getuigen. Gunda is later getrouwd met Polman. Zij leven allemaal nog.

De volgende dag gingen we naar Butler en gingen aan het werk om het huis af te bouwen. Twee maanden later trokken we er in, brachten ons vee over en startten zo ons nieuwe thuis.

De volgende zomer dacht ik, hadden we rond 20 acres land bewerkt en plantten haver en graan voor opslag. We hebben toen ook de silo gebouwd. Diezelfde herfst werd ons eerste kind geboren op 16 november 1921. We bezochten diezelfde winter mijn broer Frank, die in de zomer van 1919 was getrouwd en die ik al een lange tijd niet meer gezien had.

Daar in Butler bleven we circa 2 jaar boeren en toen heb ik het verkocht aan Tony Phiro, een schilder. Hij was een broer van Frank Phiro die met mijn zus Anna was getrouwd, die echter al in 1921 stierf tijdens de geboorte van haar tweede kind.

Zelf huurde ik daarna een boerderij van Corlis Township voor $150 per jaar met meer land, hooiland en grasland. Het eerste jaar pootten we behoorlijk veel aardappelen, haver voor het vee en tarwe. De tarwe verkocht ik voor ongeveer $2,50 maar de aardappelen werden ingekuild en in zakken gedaan. Ik vergat nog te vertellen dat 15 november 1923 ons tweede kind, George Nicklaus, werd geboren. De zakken aardappelen werden nar Perham gebracht waar ze werden bewaard voor de winter, waarschijnlijk om een betere prijs te bedingen voor in de lente, hoewel ik dacht dat we ze verkocht hadden voor een penny per pond, niet zo geweldig veel. We hadden voldoende haver en hooi zodat ik die niet hoefde bij te kopen, zodat het toch wel aardig ging en we mogelijk de touwtjes aan elkaar konden knopen. Maar tijdens de hete zomer leek het toch wat minder te gaan.

Ik begon uit te kijken naar een betere plaats. Ook was Ma (Mary) weer in verwachting en het leek ons beter om naar een andere plaats om te zien. We hadden voldoende voedsel, maar te weinig marktgewassen en de melk van de koeien bracht ook niet zoveel op, daar de melk laag in prijs was. Op 4 september werd ons volgende kind, een jongetje, geboren, maar het leefde slechts een paar uur. Dat was geen leuke tijd, maar we moesten verder. Het kindje werd begraven op Butler' s kerkhof in 1924.

Op een gegevn dag hoorden we dat de Weber plaats aan de Perham Road te koop was voor een redelijke prijs, dus ging ik naar mr. Thoelke in Perham en kwam tot een overeenkomst. Ik betaalde niet zo erg veel, maar ik moest verder betalen met wat koeien en wat varkens. Zodoende zijn we, nadat we onze oogst hadden veiliggesteld, naar de Weber plaats verhuisd. Ik had nog wat geld over van de verkoop van onze plaats in Butler waarvan ik een paar paarden en een ploeg kocht, een paar koeien en enkele varkens voor de fok. De boerderij waar we introkken in het begin van de herfst, was 160 acres groot, ongeveer 100 acres geploegd land en de rest was hooi en grasland. Snel gingen we aan de slag voor kroost en vee. Er stond vrij veel klaver zodat ik niet alles omploegde, mogelijk kon ik de klaver nog gebruiken. Het was in elk geval een mooie plaats om te werken, goede velden en de schuur was een stuk beter dan de houten schuur op de vorige plaats. Tevens was er een silo voor opslag. Daarbij lag de boerderij aan de weg van New York Mills en Perham.

We hadden een redelijk goed eerste jaar. Tevens werd op 7 juli 1925 onze tweede dochter Adeline geboren. We oogstten ongeveer 2000 bussels haver, nog wat tarwe en rond de 1000 lbs klaverzaad dat ik in Perham verkocht voor een goede prijs, zodat ik een beetje van onze schuld kon aflossen. De varkens deden het ook goed en ik had plannen om een tweede silo op te zetten voor de oogst van volgend jaar. We zaaiden dat jaar 15 acres rogge, terwijl mijn broer Henry en wat buurlieden me hielpen om de schuur te omheinen en een nieuwe silo te bouwen, daar ik meer voedsel nodig had voor mijn beesten. Tevens werd de rest van het land omgepoegd voor tarwe, haver, wat maïs enz voor de varkens, omdat ze goed fokten en behoorlijk geld opleverden. Het weer was ook goed, zodat er weer een goede oogst werd binnengehaald en er goed werd verdiend. Zodoende kon ik voor Ma (Mary) een wasmachine kopen. Alles liep op rolletjes dat jaar, met uitzondering van een miskraam van drie maanden die Ma had op 15 augustus 1926. In die herfst kocht ik een volbloed Holstein stier voor het dekken van de koeien. Tevens hadden we een stel vaarzen. Gotlieg Janke en Henry, zijn broer, kochten er ook een van en zeiden me dat het goed zou zijn om de veestapel uit te breiden. De zaken liepen goed in 1927 en er kwamen veel verbeteringen.

De oogst was weer goed en met de grotere siloruimte was er ruimte voor het voer van de koeien en de mix van bonen en maïs bleek goed voor de varkens. Ik hield de vrouwelijke vaarzen zelf die we hadden gefokt met onze stier en koeien. Daarbij kon ik een behoorlijke aflossing van de schuld doen aan mr. Thoelke en dat gaf ook meer vertrouwen. Dat jaar ging ook weer goed. In de herfst kregen we negen kalveren en ik betaalde mr. Thoelke nog wat meer af om hem verder gerust te stellen. In datzelfde jaar begon ik met de bouw van een windmolen voor een bron en alles was in kannen en kruiken toen de winter inviel. We hadden intussen 14 koeien en die gaven goed melk. Teven werd op 1 april 1928 onze Gerald geboren en dat deed goed na de vorige miskraam.

We begonnen dus met een goede start, echter de prijzen begonnen te zakken en de regen bleef uit. Dat jaar liep het minder goed. We konden maar net onze voorraden aanvullen en de afbetaling voor mr. Thoelke kon ik dat jaar niet doen maar, omdat ik de plaats had verbeterd en de gebouwen goed onderhouden gaf hij me dat jaar respijt. In datzelfde jaar op 2 november 1929 werd onze dochter Sylvia geboren.

We begonnen weer met het ploegen en inzaaien, maar het was niet zo geweldig als vorig jaar, daar de prijzen laag bleven. Ook de prijs van de melk ging naar beneden en de biggen moest ik zelfs onder de kostprijs verkopen. Hoewel we dat jaar verlies leden wilde ik toch niet opgeven omdat ik een goede boerderij had waar toch wel degelijk geld mee te verdienen was.

We maakten ons op voor 1930. Het vee zag er goed uit, maar van de varkens moest ik toch alles wegdoen met uitzondering van een viertal zeugen. Een ervan slachtte ik. We hadden van alles geplant in de lente en hoopte dat de prijzen zouden aantrekken en dat de oogst goed zou zijn, helaas liep het anders De opbrengst van de oogst was veel minder dan andere jaren en de prijzen gingen zelfs verder naar beneden. Zelfs de stier moest ik uiteindelijk verkopen. En ook dat jaar kon ik mr. Thoelke geen afbetaling van mijn schulden doen, maar gezien het feit dat ik een windmolen had geplaatst wilde hij me ook dit jaar nog laten zitten op de boerderij.

Ik probeerde het dit jaar nogmaals en als het nu niet zou lukken dan was het met me gebeurd en zou ik steeds verder in de schulden komen. De prijzen kelderen echter nog verder en ik ging failliet. In de lente van 1931 verhuisden we naar Corcoran.

Ik had met John Wyers uit Butler gesproken die een plaats had gehuurd in Corcoran, en die zei me dat er nog een plaats te huur was in Corcoran vlakbij Carl Stark. Daar ging ik heen en kwam tot een overeenkomst. Kees Hoffland verhuisde ons toen naar Corcoran.

Ma erfde $1000 van haar oom Adam vanuit de Franzen-plaats, zodat we wat geld hadden om te starten. Bij een verkoop kocht ik wat kippen, een tweetal paarden en wat materiaal, waaronder een handploeg, zodat ik weer kon starten. Tevens waren ze bezig met de wegverbetering van de highway nummer 19 tussen Loretto en Hannover, waar ik een baan aannam als vuilsnisrijder. Daarbij moest ik ook nog een beter paard kopen. Praktisch de hele zomer heb ik daar gewerkt tot de herfst van 1931 en toen verhuisden we naar een boerderij aan county road 9 bij Kurke. O ja op 6 juli 1931 werd onze Marian geboren. We bleven daar 2 jaar en verhuisden toen naar Gillian place voor ongeveer 4 maanden, waarna we weer verder trokken naar Rooney place, maar ik ga een beetje te snel. Op 12 april 1935 werd Sonny geboren in Rooney place, toen ik werkte bij een katholieke kerk in Hamel. Na de volgende verhuizing naar Kalwiet place, waar Danny op 17 december 1934 werd geboren. Verder werden nog geboren Bonnie op 26 maart 1938 en Bob op 4 april 1940.

Op het werk bij de kerkbouw kreeg ik 25 dollarcent per uur voor het mengen van het cementbeton voor de fundering en het cement voor de metselaars. Tevens werkte ik voor Jacob Adams in 1934 en ook nog op de Gerold Freud place waar ik een omheining maakte voor de schuur. Ik heb ongeveer 6 tot 7 jaar gewerkt voor het Works Projects Administration. (red.: werkverschaffing?)

In 1942 werkte ik overal in Minnesota langs de wegen, maar tegen de herfst was dat over. Daar er geen verder werk was ben ik gaan werken op een scheepswerf in Richmond in Califomia, waar ik ca. drie heb gewerkt voor $1,76 per uur. Daarvoor ging ik van huis weg van 2 december 1942 tot ongeveer maart 1945. Tussentijds ben ik 2 of 3 keer thuis geweest voor 1 of 2 weken vakantie.

In maart 1945 kon ik bij General Mills aan de slag

In 1940 waren we nog verhuisd naar de Peterson place, waar we zijn gebleven tot 22 januari 1949 waarna we uiteindelijk als laatste verhuizing naar Hamel zijn gegaan. Daar heb ik nog een enkele koe gehad en een tuin. Totaal heb ik 14 jaar bij Genera! Mills gewerkt. Op 1 februari 1960 ben ik met pensioen gegaan met een toelage van $78 van Genera! Mills. In eerste instantie kreeg ik $117 per maand voor mijn pensioen, dat nu is opgelopen tot $282 per maand. Ma kreeg in 1962 haar pensioen van $48 per maand, dat nu is opgelopen tot $123 per maand.

John J. Dijkhoff, 1976.





Collaboration


Comments

Leave a message for others who see this profile.
There are no comments yet.
Login to post a comment.