GENEALOGIE VAN DE FAMILIE BUIJENSE COMPLIED BY C. BUIJENSE STOLWIK 1986

Nieuwsgierigheid naar wat onze voorvaderen hebben gedaan» naar wat hen heeft bewogen, naar de plaatsen waar, en de omstandigheden waaronder zij hebben geleefd, dat was het wat nij heeft aangespoord het speurwerk te ver¬richten en het niet te laten rusten. Naar het aantal bleek de familie niet erg groot te zijn. Een van de eerste vragen wat mij bezig hield, betrof de naan. Waaraan heeft de naam Buijen- se zijn ontstaan te- danken gehad. Waar is hij vandaan gekomen. Er zijn naamgenoten, die hierover fraaie theorieën weten te ontvouwen. De naam zou afkomstig zijn van een Franse sol¬daat, terwijl een ander denkt aan een Zeeuwse haringvisser. De haringlogger was een buis en de schipper de buisman. Ik ben echter nog^ nie¬mand tegen gekomen, die van zulke theorieën een aanvaardbare praktische basis wist te ver¬schaffen. Onze eigen Nederlandse deskundigen» zoals A. Huizinga, zegt hiervan in zijn"Encyclopedie van Voornamen", dat Buije wellicht een andere schrijfwijze was voor Booi en Buijen een Pa- tronumicum (naam, die is afgeleid van de naam van de vader) van Buije. Uit de doopboeken van Bergambacht blijkt Buij- en een Patronym te zijn, te weten, op 24 de¬cember 1690 is gedoopt: Jaapje van Buijen Gerritse. Zo kan vrijwel zeker worden vastge¬steld, dat onze Buijensestam zijn wortels in de Krimpenerwaard heeft geschoten. Dat proces heeft ruim drie en een halve eeuw geleden een aanvang genomen. De boom heeft zich daarna voorspoedig ontwikkeld met takken en zijtak¬ken in velerlei richting. Losse fragmenten, waarvan aansluiting tot de stamboom niet aantoonbaar is, waren de doop

te Schoonhoven van Ariaentgen op 13 februari 1650 en op 23 november 1651 Reijer, beiden kinderen van Gerrit Buijens en Aechjen Jacobs en te Bergambacht op 24 december 1690 van Jaapje en op 27 mei 1696 van Gerrit, beiden kinderen van Buijen Gerritse. Te Bergambacht werd op 20 oktober 1732 begra¬ven Annigje Buijense, van wie verder geen ge¬gevens te vinden waren. Ouds bekende voorvader was Maarten Buijense, van wie mag worden verondersteld, dat hij in 1696 in Stolwijk is geboren. Van zijn ouders is niets bekend, behalve, dat zijn vader Jan moet hebben geheten, gezien het feit, dat zijn oudste zoon de naam Jan droeg. Het was gebrui¬kelijk, dat de eerste zoon de naam kreeg van de vaders vader en de dochter die van de moe¬ders moeder. Dieper spitten in de kerkelijke archieven heeft tot niets geleid, gevolg van het feit, dat de familienaam Buijense op een vroeger tijdstip in de Krimpenerwaard blijkbaar nog niet leefde. De mensen werkten met het eerder genoemd Patronymicum, zoals Jan Pieterszoon of Jannetje Klaasdochter, namen waarmee als zodanig voor een betrouwbare genealogie weinig of niets is te beginnen. De "Burgerlijke Stand" van onze verre voorva¬deren vertoont nogal wat hiaten. Hij geeft in bepaalde opzichten reden tot enige onzekerheid. Men dient hierbij te bedenken, dat drie- vier eeuwen geleden de bevolkingsadministratie nog niet zo perfect was als tegenwoordig. Tot 1812, toen de wettelijke basis werd ge¬legd voor een goed functionerende bevolkings-boekhouding, werden de geboorten, huwelijken en overlijden in de desbetreffende kerkelijke registers opgetekend. Daar heeft echt wel eens iets aan gehaperd, vandaar dat de heden¬daagse onderzoeker zeer tot zijn leedwezen al te vaak op een lacune stuit, die hem voor

raadselen plaatst. Door combineren moet hij dan proberen de zaken op hun plaats te krij¬gen. De hiaten kunnen zijn ontstaan door ver¬schillende oorzaken. De boeken kunnen zijn vernield of ernstig beschadigd door brand of watersnood. Zij kunnen bij verhuizingen zijn zoekgeraakt. Het minste is wel, dat niet iede¬re scriba ze met de meeste zorg heeft bijge¬houden. Ik geneer me niet te erkennen, dat ik enkele probleempjes niet tot een oplossing heb kun¬nen brengen. Neem het geval Annigje Buijense. De vrouw komt in de kerkelijke doop- en trouwregisters van haar dagen niet voor. Dat zij wel degelijk heeft bestaan, blijkt door haar overlijden. In het Gaarderboek van Bergambacht (waarin de ontvangsten zijn opgetekend onder meer van het begraven), werd haar leeftijd ook niet vermeld. De grote gezinnen van onze voorouders waren niet zo groot, als de aantallen geboorten doen voorkomen. De natuur trad corrigerend op langs de weg van ontstellend grote kinder¬sterfte. Men denke hierbij aan epidemiën en choleragolven. In overlijdensregisters staan soms beroepen van kinderen. Kinderarbeid was gewoon. Misschien komt er na mij nog wel eens iemand, die voor opengebleven vraagstukken een oplos¬sing weet te vinden. Daarmee is dan meteen gezegd, dat de stamboom niet af is, hij zal in feite nooit af zijn. Want na ons komen nieuwe generaties Buijense, steeds weer. Er komt geen eind aan. V/at mij betreft, ik heb mijn best gedaan, de stamboom zo volledig mogelijk te maken. De gegevens van de genealogie lopen tot en met 1983.