Theodoros Havinis (1886 - abt. 1960)

Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού το 1907, και πήρε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις των Βαλκανικών πολέμων (1912-13) ως διοικητής πυροβολαρχίας. Το 1916 προσχώρησε στο βενιζελικό κίνημα της Εθνικής Άμυνας της Θεσσαλονίκης και συμμετείχε στις μάχες του Α’ Παγκοσμίου πολέμου εναντίον των Γερμανών και των Βουλγάρων στη Μακεδονία. Μετά τη λήξη του πολέμου, το 1919, διετέλεσε σύνδεσμος του ελληνικού στρατηγείου με το στρατηγείο του αρχιστράτηγου των Συμμάχων, Φρανσέ ντ’ Εσπρέ, στην Κωνσταντινούπολη και το 1920 του ανατέθηκε η διεύθυνση του 3ου Γραφείου Επιχειρήσεων στο γενικό στρατηγείο Μικράς Ασίας υπό τον αρχιστράτηγο Λεωνίδα Παρασκευόπουλο, ενώ τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, κατά την επιχείρηση για την κατάληψη της Προύσας, διορίστηκε επιτελάρχης της μεραρχίας Αρχιπελάγους.Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την επανάσταση του 1922 ανέλαβε επιτελάρχης του 4ου Σώματος Στρατού του Έβρου και συνετέλεσε στην ταχύτατη οργάνωση και προπαρασκευή του. Από το 1923 αναμείχθηκε στην πολιτική και εκλεγόταν επί σειρά ετών βουλευτής του νομού Πρεβέζης με το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Διετέλεσε υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1932, ενώ μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο διετέλεσε υπουργός Δημοσίων Έργων (1945-46) και Εσωτερικών (1946) στην κυβέρνηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη. Διορίστηκε και πάλι υπουργός Δημοσίων Έργων από τον Νικόλαο Πλαστήρα (1952), ενώ το 1954 ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην 9η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, ως βουλευτής εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης. Στη σύνοδο αυτή υποστήριξε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Απεβίωσε στην Πρέβεζα το 1960, την οποία υπεραγαπούσε και προσπάθησε να την βοηθήσει από όλες τις δημόσιες θέσεις που είχε αναλάβει.